STYL MIĘDZYNARODOWY I BAUHAUS W NIEMCZECH

Styl międzynarodowy w Europie pojawił się po wycofywaniu się trendów dekoracyjnych w architekturze. Styl ten miał swoich  pionierów przede wszystkim w Niemczech, a na jego czele w początkowym okresie stał, wywodzący się z  Deutscher  Werkbund – Peter Behrens. W 1910 roku dla Behrensa, który promował prawdziwe wzornictwo i nowoczesną architekturę, pracowali architekci: Niemcy Walter Gropius i Ludwig Mies van der Rohe oraz urodzony w Szwajcarii Francuz Charles Jeanneret, którego znamy pod pseudonimem Le Corbusier.

Po I wojnie światowej Walter Gropius objął stanowisko dyrektora dwóch uczelni: sztuk pięknych i  sztuk użytkowych w Weimarze, które połączył pod wspólną nazwą: Staatliches Bauhaus. Niemieckie słowo zu bauen znaczy dosłownie: budować, zyskało na tej uczelni dodatkowe znaczenie, obejmując wzornictwo, jako dziedzinę twórczości, którą należy rozwijać i nadać jej należne miejsce w świecie sztuki. W Weimarze, w duchu nowoczesności odbywały się zajęcia z: wzornictwa, projektowania i rękodzieła, razem z architekturą i urbanistyką, reklamą, wystawiennictwem, scenografią, fotografią, filmem i projektowaniem przedmiotów z drewna, metalu, ceramiki i tkanin.

Walter Gropius zaprosił do współpracy wielu znanych artystów, którzy w Bauhausie prowadzili dodatkowe fakultety: Paul Klee, Wassily Kandinsky, Lyonel Feininger . Wykładali tam też wybitni pedagodzy: Josef Alberts, Laszlo Moholy-Nagy, czy Marcel Breuer.

W 1925 roku ze względu na kryzys ekonomiczny i polityczny, Bauhaus w Weimarze zamknął swą działalność. Szkołę przeniesiono do Dessau, gdzie czekał na nią cały kompleks nowoczesnych budynków, zaprojektowanych przez Gropiusa. Budynki były zaprojektowane w duchu minimalizmu z dużą ilością przeszkleń oraz przede wszystkim posiadały doskonały do nauki – układ funkcjonalny. Kompleks składał się z głównej czterokondygnacyjnej bryły, gdzie odbywały się lekcje w nowatorsko wyposażonych pracowniach. Starano się współpracować z fabrykami, którym oferowano prototypy ciekawych przedmiotów z różnych dziedzin sztuki. Nauczyciele Bauhausu dbali o to, żeby praca uczniów nie była niepraktyczna; zabiegali o wprowadzanie sztuki użytkowej na rynek.

Zespół budynków Bauhausu i wzorowane na nim nowoczesne obiekty zyskały nazwę STYLU MIĘDZYNARODOWEGO, którą to nazwę nadał mu historyk i krytyk Henry Russel Hitchcock. W 1928 roku Gropius zrezygnował ze stanowiska dyrektora; funkcję tę przejął Hannes Meyer, a w 1930 roku – Ludwig Mies van der Rohe. W 1933 roku szkołę definitywnie zamknięto, głównie z uwagi na sytuację polityczną w Niemczech. Wielu nauczycieli i studentów wyemigrowało z Niemiec. Gropius przez pewien czas prowadził praktykę w Anglii. W 1937 roku przeniósł się do Ameryki, gdzie został dyrektorem Graduate School of Design w Harwardzie.

Biuro Gropiusa w Bauhausie, Weimar

Jednostka marsylska – maszyna do mieszkania. Le Corbusier

Walter Gropius i Bauhaus w Dessau

Bauhaus w Dessau. Walter Gropius

Bauhaus wywarł duży wpływ na wspomnianego Le Corbusiera, który projektując swoją maszynę do mieszkania – nowoczesne mieszkanie dla każdego, dopracował funkcjonalność tych lokali do perfekcji, zapewniając użytkownikom komfort układu pomieszczeń wraz z doskonałym ich doświetleniem.